اگر جانت در خطر بود بجای پنهان شدن بکوش همگان را از گرفتاری خویش آگاه سازی .
اُرد بزرگ
آری، برای شناکردن در جهت مخالف جریان رود، قدرت و جرأت لازم است؛هر ماهی مردهای میتواند همسو با جریان آب حرکت کند.
ساموئل اسمایل
اگر بخود اعتماد واطمینان داشته باشی همیشه جواب هر سوالی را که ازخود میپرسی میدانی
علت اینکه منتظری تا دیگری تأئید کند تنها از آنروست که بخود اعتماد نمیکنی!
تمام چیزى که خدا از بشر مى خواهد یک قلب آرام است.
میستر اکهارت
عشق دردناک است چون برای سعادت راه می آفریند.
عشق دردناک است چون دگرگون می کند.. عشق دگرگونی است و هر دگرگونی دردناک خواهد بود.
چون کهنه به خاطر نو ناگزیر است رها شود.. کهنه آشناست ... ایمن .. بی خطر.. نو مطلقا ناشناخته است.
شما در اقیانوس ناشناخته در حرکت خواهید بود.
..... انسان بدون عشق خودشیفته است. اوشو
مردم پست و دون همانند سراب می مانند که چون کمی به آنان نزدیک شوی به زودی پستی و ناچیزی خود را بر تو آشکار سازند. (گوته)
جفتت اگر پرید برای پریدن عجله نکن . اُرد بزرگ
در زندگی ثروت حقیقی مهربانی است ، و بینوایی حقیقی خودخواهی . وینه
عشق همیشگی است این ما هستیم که ناپایداریم ،عشق متعهد است مردم عهد شکن،
عشق همیشه قابل اعتماد است اما مردم نیستند. لئوبوسکالیا
بگو ببارد آنچه باران تقدیر می نامندش.... بگو بشوید آن روزهای گرم آغوش را ....تلخ و شیرین .... همه را بشوید از این ذهن به جا مانده ز عشق .... تکه یادها را.... لخته های به جا مانده ز خون.... زخم های کهنه بر دل....بگو بگیرد این آبی پهناور .... به وسعت ابرهای تیره بختش..... بگو سیاه کند این خیال رویایی .... سفیدی صداقت را .... امید بی نهایت ....بگو ببارد ....
خزان خاطره ها٬ ز فصل عشق به سر رسید و دگر از برگهای خشکیده٬ که گهگاه امیدی به دل زنده می کرد ٬ یادی نماند .دل بر دستان رویاها ٬صادقانه جان داد... دستان روزگار ٬ بی رحمانه به تحمیل ٬تقدیر را بر تاریخ ما نشاند... دل ٬ بر زمین سپردم و دگر از محبت باران٬ انتظاری سبز را منتظر نخواهم بود... آری آسمان بی نیاز به مه و مهتاب دیروز ... امروز زانو زده بر مزار دل آسمانی خویش٬ بر حذر شد ز زاری و حتی بغضی نهان ... بسان آدم و هوا.... منع شده ٬ز تصاحب قلبی پر تپش ...روزهای خاطره را فاتحه می خواند... خشکیده های به ظاهر راست قامت٬ سبز نماهای بی روح ٬ به نقاب درختان قطورتر ز تجربه ٬نظاره نشستند مرگ عاطفه را ٬ و به اثبات حرف خویش ٬ تحسین طلب کنند...
زانو ٬ز سر احترام به دل زدم و نه از شکستن کمر....هرگز ٬گمان خام خود به خستگیم مبر....
تا به وقت وصال ... آن روز که باورها همه یقین شوند و انکارها ٬آشکار ...
--------------------------------------------
سالهاست جان گرفتنی را به انتظار نشستم .... بهار ها گذشتند و جز سرمای زمستان ها به جان ... دریغ از سبزی وجود ... تنها سبزها را به دیده دیدم و در دل... جز حسرت و سیاهی هیچ نماند... زمان ...روز و شب ها را بی رحمانه بر عمرم نشاند ...... گویی طبیعت نیز رنگهای شادمان را از ما دریغ می کرد و جز تیرگی ...... سهم ما هیچ نبود....
تنها آسمان نور امیدش را بی دریغ هر صبح بر من می تابد و آبیش..... آرامشی عجیب بر جان و دل می بخشد ..... چشم به آسمان دارم و... از این رو استوارم ...
-----------------------------------------------
آسیب دیده همیشه درهای رویاهایش کوچک و کوچکتر می شود ، مگر با امید که شرایط ما را دگرگون می سازد . اُرد بزرگ
وقتی در زندگی به داشتنی های خود فکر می کنیم خود را خوشبخت
و زمانی که به نداشته می اندیشیم خود را بدبخت حس می کنیم .
پس خوشبختی ما در تصور خود ماست . تناجیو
هنگام گسست و بریدن از همه چیز ،
می توانی بسیاری از نداشته ها را در آغوش کشی .
اورود بزرگ
عشق گلی کمیاب است و فقط بعضی اوقات می روید. کمیاب است
زیرا فقط هنگامی اتفاق می افتد که ترسی وجود نداشته باشد و نه قبل
از آن. یعنی عشق فقط برای افراد عمیقا روحانی، می تواند واقع
شود. روابط جنسی برای همه امکان پذیر است. آشنایی برای همه
آسمان برای گرفتن ماه تله نمیگذارد، آزادی خود ماه است که او را پایبند می کند.(تاگور)
شعر زاده عشق است ، جایی که عشق هست ، همه هستی به
شعری دل انگیز تبدیل میشود .
اوشو
عشق مستلزم شجاعت است . زیرا برای سفر به اقلیم عشق باید
ترک نفس کرد وترک نفس برای زبونان ساده نیست .
اوشو
....هیچ چیزی در امنیت نیست ..
هیچ چیزی نمیتواند ایمن و قطعی باشد,زیرا یک زندگی قطعی و ایمن بدتر از مرگ خواهد بود .
زندگی سرشار از عدم قطعیت هاست .
( اوشو)
" در درون جسارت ، نبوغ و قدرت سحر آمیزی نهفته است - گوته "
تو آن امپراطوری هستی که به خواب رفته و در رویا می بیند که گداست .
از خواب بیدار شو.
( اوشو)
اگر عشق بورزید می گویند که سبک مغزید...
اگر شاد باشید می گویند که ساده لوح وپیش پا افتاده اید....
اگر سخاوتمند و نوعدوست باشید می گویند که مشکوکید...
اگر گناهان دیگران را ببخشید می گویند ضعیف هستید...
اگر اطمینان کنید می گویند که احمقید...
اگر تلاش کنید که جمع این صفات را در خود گرد آورید٬
مردم تردید نخواهند کرد که شیاد و حقه بازید.
لئو بو سکا لیا
این روزا کار آدما تو انتظار گذاشتنه ساده ترین بهونشون از هم خبر نداشتنه
این روزا سهم عاشقا حسرت و بی وفاییه جرم تمومه عاشقا لذت آشناییه
این روزا عادت گلا برگو بهونه کردنه کار چشای آدما دلو دیوونه کردنه
این روزا دیگه آدما تو قلب هم جا ندارن مردم دیگه تو دلاشون یه قطره دریا ندارن
این روزا همه قصه ها قصه ی دل سوزوندنه خلاصه ی حرف همه پر زدن و نموندنه
این روزا دیگه آدما تو قلب هم جا ندارن مردم دیگه تو دلاشون یه قطره دریا ندارن
این روزا همه قصه ها قصه ی دل سوزوندنه خلاصه ی حرف همه پر زدن و نموندنه
چرا هر کسی می یاد آخر می شه یه رفتنی چرا تمومه چشمای بی قرار دارن می بارن
چرا باید دست من از دستاش جدا بشه چرا جدایی باید آخر قصه ها بشه
چقد سردی و غوغاست بین همه ی آدما چقد قحطی و رویاست بین همه ی آدما بین همه ی آدما
تو ی دنیایی که قلبا هرکدوم یه جایی اسیره کاش به فکر اونا باشیم که از این زمونه سیرن
اونا که تو قصر آهن تشنه ی یه جرعه یادن کاش که دست کم نگیریم این جور آدما زیادن
جنس دلا ی آدما این روزا سختو سنگیه فقط توی نقاشیا دنیا قشنگو رنگیه
این روزا اشکای ما چاره ی بی قراریه تنها پناه آدما عکسای یادگاریه