آرتور بریوبون: کلمه خستگی مفهوم ندارد تنها در فرهنگ ذکر شده است.
آلفونس کار: عده ای دائم غرغر می کنند که گل سرخ خار دارد، من شکر می کنم که خارها گل دارند.
افلاطون: تمول و تقوی چون دو فرزند است که کفین یک ترازو باشند، یکی نمی تواند بالا رود مگر اینکه دیگری پایین رود.
ارسطو: عاقل آنچه را که نمی داند نمی گوید، ولی آنچه را که می گوید می داند.
اسکاروایلد: تجربه نامی است که که همه افراد روی اشتباهات خود می گذارند.
لافونتن: مردن چیزی نیست ولی فکر کنید که باید در مقابل خداوند ظاهر شوید.
لابرویر: فقر انسان را از بعضی چیزها، ولی خست شخص را از همه چیز محروم می کند.
سروانتس: آنکه شرافت خود را باخت، زیاد باخته ولی آنکه شهامت خود را باخت، پاک باخته است.
بلز پاسکال: تمام شأن و عظمت انسان در فکر است.
شاتو بریان: خوشبختی توپی است که وقتی می غلطد بدنبالش می رویم و وقتی توقف می کند به آن لگد می زنیم.
تولستوی: همه در فکر آنند که بشریت را اصلاح کنند ولی هیچکس در فکر آن نیست که خود را عوض کند.
ویکتور هوگو: بهشت دولتمندان از دوزخ فقرا پدید آمده است.
بیکن: پول مانند کود است، نیک است در صورتیکه پراکنده باشد.